Fairfood en de SDG’s: einde aan honger

Opfrisser nodig? Lees hier wat de SDG’s ook alweer precies inhouden.

Er is nog geen einde aan honger. Wist je dat het aantal mensen dat wereldwijd hongerlijdt voor het eerst in zeventien jaar is toegenomen? Nadat dit aantal jarenlang gestaag daalde, zien we in het jaar 2016 opeens een piek: vorig jaar leden er 815 miljoen mensen honger. Dat zijn er 38 miljoen meer dan het jaar daarvoor. Deze stijging wordt vooral veroorzaakt door crises en het klimaat, schrijven vijf organisaties van de Verenigde Naties in een rapport.

Dat is een behoorlijke stap terug. En dat terwijl de VN in 2015 met SDG 2 juist het voornemen uitten om honger is 2030 volledig de wereld uit te hebben geholpen. Een doel dat bereikt is als iedereen in 2030 toegang heeft tot veilig, voedzaam en voldoende voedsel. Het hele jaar door.

Subdoelen
SDG 2 kent net als de 16 andere SDG’s een aantal subdoelen. Deze subdoelen maken concreter wanneer de SDG’s bereikt zijn. Fairfood houdt zich bezig met drie subdoelen van SDG 2, te weten:

2.1 “Tegen 2030 een einde maken aan honger en voor iedereen, in het bijzonder de armen en de mensen die leven in kwetsbare situaties, met inbegrip van kinderen, toegang garanderen tot veilig, voedzaam en voldoende voedsel en dit het hele jaar lang.”

2.3 “Tegen 2030 de landbouwproductiviteit en de inkomens verdubbelen voor kleinschalige voedselproducenten, in het bijzonder vrouwen, inheemse bevolkingen, familieboeren, veefokkers en vissers, onder meer door een veilige en gelijke toegang tot land, andere productieve hulpbronnen en inputs, kennis, financiële diensten, markten en opportuniteiten die toegevoegde waarde bieden en ook buiten de landbouw tewerkstelling genereren.”

2.c “Maatregelen aannemen die de correcte werking moeten garanderen van de voedselgrondstoffenmarkten en hun afgeleiden en een snelle toegang tot marktinformatie bevorderen, met inbegrip van informatie over voedselreserves, om de extreme volatiliteit van de voedselprijzen te helpen beperken.”

Fairfood is er voor de mensen die ons eten zaaien, verbouwen en oogsten. Voor de mensen die ons eten produceren, maar zelf naar bed gaan met honger, omdat dat werk hen niet voldoende oplevert. Wij willen dat deze mensen een eerlijk deel krijgen van het geld dat met de producten die zij verbouwen verdiend wordt. Een eerlijk deel is volgens ons op z’n minst een leefbaar loon (wanneer deze mensen in loondienst zijn) of eerlijk inkomen (als ze zelfstandig werken). Daarmee kunnen ze voorzien in hun primaire levensbehoeften, en hoeven ze dus niet langer honger te lijden.

Wat wij doen tegen honger
Om dit te bereiken voeren wij campagne na campagne. Met onze campagnes willen we de consument bewust maken van zijn of haar keuzes, om vervolgens de grote industriespelers onder druk te zetten. Hoe meer mensen de problemen erkennen, hoe meer druk de industrie voelt om eerlijke prijzen te gaan betalen. Een belangrijk onderdeel van onze campagnes vormen dan ook de gesprekken die we met deze spelers voeren. Zo hebben we in het verleden om tafel gezeten met onder meer Nestlé, Ahold, Starbucks, Unilever en Bacardi.

Soms leiden de gesprekken en acties vrij snel tot concrete actie. Zoals in 2015, toen bleek dat achter veel van de garnalen van Lidl uitbuiting schuilging. Fairfood zette een petitie op en verzamelde 115.000 handtekeningen. Lidl maakte daarop in het Britse magazine The Grocer bekend dat ze zich zouden toeleggen op het garanderen van eerlijke lonen in hun garnalenketens. De supermarktketen verklaarde: “Lidl legt zich erop toe dat alle werknemers in onze productketens een eerlijk loon of inkomen ontvangen. Wij hebben over dit belangrijke onderwerp reeds contact met Fairfood.”

De kokoscampagne
Soms is er een langere adem nodig om onze doelen te bereiken. Dat lijkt het geval bij onze kokos-campagne. We hebben de afgelopen tijd gesprekken gevoerd met belangrijke spelers, maar de resultaten zijn nog weinig bevredigend. De productketens van kokos blijken enorm ondoorzichtig door de vele toepassingen van kokos. Iets dat we dan ook veel horen is dat de verwerkers hier in Nederland weinig tot geen invloed kunnen uitoefenen op het inkomen van de boeren in bijvoorbeeld Indonesië of de Filipijnen. Ze zeggen geen inzicht te hebben in het begin van de productketen. Daarnaast horen we vaak dat de echte urgentie momenteel bij producten als palmolie ligt.

Wij denken niet dat argumenten als deze geldig zijn, en blijven dan ook druk uitoefenen. Iedereen verdient een leefbaar loon of inkomen, niet alleen de mensen achter producten die toevallig hot topic zijn, zoals palmolie. Daarnaast kan een gebrek aan transparantie in 2017 worden opgeheven met toepassingen als blockchain – bedrijven als Walmart en Moyee geven het goede voorbeeld.

Lees hier hoe wij een bijdrage willen leveren aan SDG 1: een einde aan armoede.