Even heel simpel: met een leefbaar inkomen kan iemand een menswaardig leven leiden. In iets meer woorden: een leefbaar inkomen is de vergoeding die een zelfstandige ontvangt voor een standaard werkweek, en die voldoende is voor diegene en zijn/haar familie om zich een bepaalde levensstandaard te kunnen veroorloven. Dat houdt onder meer in dat zij voldoende voedsel en water, een dak boven het hoofd, onderwijs, gezondheidszorg, transport en kleding hebben. De vergoeding moet daarnaast voldoende zijn om wat geld achter de hand te houden als appeltje voor de dorst – spaargeld, maar ook een pensioen dus. Er wordt trouwens onderscheid gemaakt tussen ‘leefbaar loon’, dat verwijst naar mensen in dienstloon, en ‘leefbaar inkomen’, dat verwijst naar zelfstandigen, zoals de boeren achter onze koffie. Lees hier meer.

We snappen dat het lastig zo niet onmogelijk is om lokale inkopers te identificeren. In zo’n geval stopt de traceerbaarheid dus op het niveau van die tussenpersoon. We adviseren je in zo’n geval om een stimulans te zoeken voor die tussenpersoon om haar of zijn data te delen. Dat is ons eerder ook gelukt, dus we denken graag mee.

Nee, boeren hebben niet per se een internetverbinding of smartphone nodig. Ook als ze alleen een simpele mobiele telefoon hebben, kunnen ze doormiddel van SMS deelnemen aan het platform. Een andere optie is dat een volgende proxy (bijvoorbeeld een coöperatie) namens hen informatie op Trace uploadt. In dat geval zou je bijvoorbeeld met vingerafdrukken kunnen werken om de veiligheid en echtheid van de data te kunnen waarborgen.

Dat is een grote uitdaging in de wereld van ons eten: digitale verhalen linken aan fysieke producten. Vaak wordt gebruik gemaakt van bar- en QR-codes. Met Trace maak je voor elk product automatisch een QR-code aan die je later op de verpakking kunt afdrukken. Dat is voor consumenten de ingang tot het digitale verhaal.

Keurmerken hebben ontzettend goed werk gedaan en bij consumenten veel bewustzijn gecreëerd rondom sociale en economische duurzaamheid. Toch lopen keurmerken tegen grenzen aan. Ze zullen de eerste zijn om dat toe te geven. Een probleem met keurmerken is bijvoorbeeld dat ze maar één standaard bieden terwijl elk product en dus elke keten uniek is. Om dit complexe ecosysteem van mensen, activiteiten, processen en plaatsen samen te vatten als een binair antwoord – wel of niet eerlijk, wel of niet biologisch – is niet voldoende. Een volgende stap ligt in transparantie en traceerbaarheid – in verbonden ketens en ketenpartners die daarbinnen hun verantwoordelijkheid kunnen nemen. Verschillende keurmerken zijn hier op het moment ook naar aan het kijken. Trace is dus een volgende stap. Keurmerken kunt in de toekomst prima fungeren als partner op het Trace-platform.

Zeker. Doorgaans zien we dat producten die traceerbaar zijn 1-12 procent in prijs stijgen en dat consumenten daar geen enkele moeite mee hebben. Research wees eerder uit dat 75 procent van de consumenten meer transparantie eist omtrent de producten die zij kopen. Een vergelijkbaar percentage zegt niet blind te vertrouwen op de beloften die merken doen. Wij denken uiteraard graag met je mee over hoe je dit bedrag in de zak van de mensen aan het begin van de keten krijgt.

De data die geüpload wordt op Trace blijft altijd in handen van de gebruiker en wordt nooit zonder expliciete toestemming gebruikt of doorverkocht door Fairfood of andere partijen.