Bikini’s en boeren

Ophef in Washington State. Als het aan de burgemeester van de stad Everett ligt, moet een bikini-barista voortaan bedekkende kleding dragen. Bikini-barista’s? Verspreid door de hele VS vind je koffietenten waar je met je auto doorheen rijdt en je americano krijgt aangereikt door een koffiedame in bikini. Het stadsbestuur van Everett vindt dat de bikinikoffie seksueel geweld en wangedrag uitlokt en wil er korte metten mee maken.

De bikini-barista’s zijn in protest gegaan. Ja, er komt af en toe een potloodventer voorbij of een engerd die ze probeert te volgen op weg naar huis als hun dienst erop zit. Maar dankzij de royale fooien van trouwe klanten verdienen ze veel meer dan een baan bij Starbucks of bij andere koffietentjes zou opleveren. “Vroeger had ik meerdere banen tegelijk om rond te komen, en dat leverde heel veel stress op”, vertelde barista Amelia Powell aan The Guardian. Powell studeert politicologie en noemt zichzelf een feminist. “Nu heb ik tijd om me op mijn studie te concentreren. Veel van mijn collega’s zijn alleenstaande moeder en zij kunnen nu meer tijd met hun kinderen doorbrengen.”

Voor allebei levert hun bijdrage aan onze dagelijkse koffie niet genoeg op om er fatsoenlijk van rond te kunnen komen.

Het verhaal van Powell en haar collega’s lijkt lichtjaren verwijderd van de koffieboeren op het platteland van Ethiopië of Vietnam, die net als ik waarschijnlijk nog nooit een bikini-barista in het echt hebben gezien. Maar ze hebben meer met elkaar gemeen dan je zou zeggen. Ze zijn allebei een onmisbare schakel in de keten van koffieboon naar consument en ze staan allebei aan de verkeerde kant van de lijn. Want voor allebei levert hun bijdrage aan onze dagelijkse koffie niet genoeg op om er fatsoenlijk van rond te kunnen komen. Dat Powell om vier ’s middags in sexy negligé koffie staat te serveren langs de snelweg in de VS is net zo’n uiting van een systeemfout in onze voedselketen als het feit dat boer Samuel in Uganda een lening moet aangaan om schoolgeld voor zijn kinderen te betalen.

Het grote verschil tussen de boeren en de bikini-barista’s is dat de laatste groep – nogal duidelijk – zichtbaar is voor de consument. Volgens Amelia Powell is het vooral de vrolijke en persoonlijke aandacht die haar klanten aanzet tot tien dollar fooi voor een kop koffie van twee dollar (“veel huisvaders van wie ik precies weet hoeveel kinderen ze hebben en hoe hun vrouw heet”, aldus Powell). Stel je voor dat de Ethiopische koffieboer ons via Skype of WhatsApp zou kunnen vragen hoe de koffie smaakt, waarvoor hij of zij met liefde de bessen heeft verbouwd. Hoeveel fooi zou jij dan geven?

Volg vanaf nu elke twee weken de blogs van Lonneke op onze site.