Een campagne is net een moestuin
En we noemen hem Moes. We hebben een moestuinbak geadopteerd. Op het terrein van het Tropeninstituut is nu één vierkante meter moestuin de Fairfood-moestuin. Onze researcher Isa heeft met de haar kenmerkende precisie de beste bak uitgekozen. Met de juiste zon-schaduwverhouding en onder het toeziend oog van een zittende Boeddha. Samen met communicatiemanager Channa en andere kantoorbewoners van het Tropeninstituut ging ze aan de slag met een zak verse tuinaarde en een moestuinplan. Op het bureau van Channa staan witlof, rucola en lavendel te ontkiemen in bakjes van wc-rolletjes. Ik wist niet dat die ook voor iets anders hergebruikt kunnen worden dan als beschilderde pennenbak voor Moederdag. En als je niet weet wat je met je oude luxaflex aan moet: daarvan maak je dus naamkaartjes voor in de wc-rolpotjes. En om het helemaal af te maken, druk je in de aarde holletjes voor de zaadjes met een kurk die je over hebt van je vrijmibo. Nu kijkt Channa zo’n beetje elk uur of de kiemen al gegroeid zijn. Zonodig krijgen de peulbonen wat extra aarde over zich uitgestrooid.
Ik moest denken aan mijn eigen moestuin thuis. Sinds de uitbundige oogst vorig jaar van kerstomaten, broccoli, bieten, wortel en radijs, heel veel radijs, ligt de tuin stil. Ik zag ertegenop om weer de langetermijnrelatie aan te gaan met de regenton, mijn tuinhandschoenen, compost, het onkruid en vooral de slakken. In mijn herinnering was ik vorig jaar elke ochtend en avond bezig om hele legers van slakken te verplaatsen. Slakken die het liefst met meerdere bataljons tegelijk het tere slablad aanvielen. (Sla staat dus niet in de oogstlijst, omdat die al op was, voordat-ie geoogst kon worden). Bovendien ben ik sinds het voorjaar alleen maar bezig met een andere plant: de koffieplant. En die groeit nou eenmaal niet in een Nederlandse moestuin.
Aangestoken door de toewijding van Channa en Isa fietste ik snel naar huis om de moestuin daar te reanimeren. Maar wat zag ik toen ik in de bak keek? Waar een week geleden nog een dorre woestijn was van zwart zand, was er nu een groene zee van sprietjes ontstaan. Ik herkende het groen van radijs, biet en zelfs tomatenplantjes.
Een moestuin is als een campagne. Je begint vol enthousiasme en goede moed. Je maakt een plan, plant zaadjes, geeft vervolgens elke dag water en hoopt dat het groeit. Het eindresultaat is een optelsom van 80% tijd en aandacht van jou, de overige 20% is een samenloop van externe factoren. Oké, bij de moestuin praten we over zon, regen, pissebedden, slakken en de buurpoes. Bij campagnes gaat het in eerste instantie over de bereidwilligheid van BN’ers, over algoritmes, over de keuzes van nieuwsredacties en de levertijd van je campagneflyers. Maar net als bij een moestuin is het resultaat van een campagne niet alleen die eerste oogst. Je boodschap suddert onzichtbaar voort onder de grond, en ontkiemt op onverwachte momenten alsnog.
Voor ons koffie-initiatief zoeken we zoveel mogelijk ambassadeurs. Mensen die op 17 mei voor ons een tweet Twitteren, een foto Instagrammen. Meedoen? Kan! Heel makkelijk zelfs! Stuur een WhatsAppje naar 06-49774369 voor verdere instructies.
